Stunting
Een kind dat stunted is, is te klein voor de leeftijd. Stunting ontstaat wanneer een kind gedurende langere tijd niet voldoende voedingsstoffen heeft gekregen. Met name tijdens de belangrijke periode van groei en ontwikkeling van een kind – vooral in de eerste 1000 dagen vanaf de conceptie tot de leeftijd van twee jaar – heeft een verminderde groei nadelige effecten voor het kind. Dit leidt onder meer tot een verminderde mentale ontwikkeling, minder leermogelijkheden, tot slechtere schoolprestaties en productiviteitsverlies en daarmee tot een lager inkomen op latere leeftijd. Een kind dat stunted is loopt ook een verhoogd risico op voedingsgerelateerde chronische ziekten, zoals diabetes, (te) hoge bloeddruk en obesitas in het latere leven.
Many children in developing countries are exposed to multiple risks for poor development including poverty and poor health and nutrition.
There are few national data for children’s development but our conservative estimate is that more than 200 million children under 5 years of age in developing countries are not developing to their full potential. Sub-Saharan African countries have the highest percentage of disadvantaged children but the largest number live in south Asia. The children will subsequently do poorly in school and are likely to transfer poverty to the next generation.
We estimate that this loss of human potential is associated with more than a 20% deficit in adult income and will have implications for national development. The proximal causes of poor child development are analysed in the second paper in this series.
The problem of poor child development will remain unless a substantial effort is made to mount appropriate integrated programmes. There is increasing evidence that early interventions can help prevent the loss of potential in affected children and improvements can happen rapidly (see third paper in this series). In view of the high cost of poor child development, both economically and in terms of equity and individual well-being, and the availability of effective interventions, we can no longer justify inactivity.